ՂԱԶԱՐՈՍ ԱՂԱՅԱՆ. «ԿԵՆԴԱՆԻՆԵՐԻ ՎԵՃԸ»

  • Հորինի՛ր հեքիաթի շարունակություն մի քանի տարբերակով

ա)Ինչ կլիներ, եթե տերը ասեր որ ամենաշատը սիրում է կովին,

բ) հեքիաթին ավելացրու ևս մեկ հերոս;

գ)պատկերացրու վեճի պահին նրանց միանում է պոչատ աղվեսը, ի՞նչ կասի աղվեսը, ինչպե՞ս կշարունակվի հեքիաթը։

Ինչ կլիներ, եթե տերը ասեր որ ամենաշատը սիրում է կովին:

Ա)Եթե տերը ամենքից շատ սիրեր կովին՝ կովն իրեն կդներ թագուհու տեղ։ Իսկ նրա ընկերներից շունը չեր պաշտպանի տունը։

Բ)ընկերների շարքին ավելացավ փոքրիկ Դավիթը և ասաց, որ բոլորն էլ պետք է համերաշխ լինեն ու սիրեն իրար , քանի որ նրանցից ամեն մեկն էլ շատ կարևոր գործ է անում։ Չէ որ շունը երեխաների լավագույն ընկերն ու պաշտպանն է։Չէ որ եզը օգնում իր աշխատանքով։ Եվ չէ որ կովիկի շնորհիվ երեխաները կաթնամթերք են ուտում՝ Դավիթը շատ է սիրում կաթիկ ։ Դավիթն ասաց, որ ամեն ինչից առավել ընկերասիրությունն ու բարությունն է։ Եվ բոլորը սկսեցին համերաշխ ապրել։

Գ)Ընկերներին միացավ պոչատ աղվեսը և ասաց, որ ամենքից շատը ինձ է սիրում ձեր տերը որովհետև նա մտածում է որ ես շատ խելացի եմ ձեզանից էլ խելացի։ Եվ ընկերները ավելի ուժեղ են վիճում։ Հենց այդ պահին ներս է մտնում տերը և ասում.

_ Այ դու խորամանկ պոչատ աղվես ինչու՞ ես դու այտքան ստում ։ Չէ որ դու գող ես և ես քեզ ընդհանրապես չեմ սիրում ։ Արագ կորի գնա ։

Աղվեսը հեռանում է, իսկ ընկերները ծիծաղում են նրա ետևից և էլ երբեք չեն վիճում ։

ՂԱԶԱՐՈՍ ԱՂԱՅԱՆ. «ԿԵՆԴԱՆԻՆԵՐԻ ՎԵՃԸ»

Եզը, կովը և շունը վիճում էին միմյանց հետ և ամեն մեկը պնդում էր, թե՝ մեր տերը ամենից շատ ինձ է սիրում:

-Իհարկե նա ինձ ամենքիցդ շատ է սիրում,- ասում է եզը և գիտե՞ք ինչու համար: Նրա համար, որ ես եմ նրա արորն ու տափանը քաշում, ես եմ նրա համար անտառից փայտ բերում: Նա ինձ է լծում սայլին և իր ցորենը տանում ջաղաց, այնտեղ ալյուր շինում. հետո էլի ես եմ տանում քաղաք, ուր նա ծախում է այդ ալյուրը և իր տան համար առևտուր անում, երեխանց համար հագնելիք առնում: Ուրեմն, դուք ի՞նչ եք կարծում, ես որ չլինեի, նա ինչպե՞ս կարող էր ապրել:
-Այդ ճշմարիտ ես ասում,- ասաց կովը:- Բայց մեր տերն ինձ ամենքիցդ ավելի է սիրում, այդ նրա համար է, որ նա իմանում է, թե քեզ նման աշխատասեր ու ժրաջան եզնուկին ես եմ պահել մեծացրել:
Այս մեկ: Մեկ էլ որ՝ նրա գերդաստանը իմ կաթով եմ պահում: Այն մածունն ու կարագը, այն սերն ու կաթը, այն եղն ու պանիրը, այն տաք-տաք թանե սպասը, որ ամեն օր խպշտում են, ո՞ւմ տվածն է: Տեսնո՞ւմ եք ուրեմն, որ եթե ես չլինեմ, բոլորը քաղցած կկոտորվեն:
-Դու էլ ես ճշմարիտ ասում, սիրուն կովիկ,- սկսեց շունը:

— Ո՞վ կարող է ուրանալ քո լավությունը: Շատ անգամ ես ինքս էլ եմ մասնակից լինում քո տված անուշ թանին: Մեր տանտիկինը ամեն խնոցի հարելիս թանիցն ինձ բաժին է տալիս: Ով որ քո լավությունն ուրանա, երկու աչքով կուրանա: Ես շատ երախտագետ եմ, ոչ ոքի լավությունը չեմ կարող ուրանալ: Բայց գիտեք ինչ կա: Դուք մի նեղանաք, որ մեր տերն ինձ ամենքիցդ էլ շատ է սիրում. դրա համար մեծ պատճառ կա և ահա ասեմ, թե ինչ է դրա պատճառը…
Եվ շունն սկսեց մեկ-մեկ հաշվել, թե ինքն ինչ ու ինչ է անում: Ասած է, շունը որ հաչել սկսի, էլ չի դադարիլ: Այնքան հաչեց եզան ու կովի հետ, որ տերն իմացավ, գնաց նրանց մոտ՝ ասելով. «Թող տուր դրանց, Բողար, դու չգիտե՞ս, որ ամենքդ էլ ինձ հարկավոր եք, ոչ մեկդ մյուսի արածը չեք կարող անել. այդ պատճառով էլ ես ամենքիդ էլ սիրում եմ, դուք էլ սիրեցեք միմյանց»:

Առաջադրանքներ

  • Դու՛րս բեր տեքստում կարմիրով նշած բառերը, օնլայն բառարանի միջցով, փորձիր բացատրել։ Վիճել -առարկել, ընդդիմանալ, խոսքով կռիվ տալ , պնդել-համառել, համառորեն իր ասածը կրկնել, Արոր- գործիք, հող հերկելու համար, Ջաղաց-Նույնն է՝ Ջրաղաց, ջաղացի քար, շատ խոշոր ու ծանր, շինել- Շինություն կառուցել՝ սարքել, ժրաջան-ջանասեր, աշխատասեր, գործունյա, գերդաստան- ընտանիք, ընտանեկան համայնք, ուրանալ-հանձն չառնել, թաքցնել, ժխտել։ 
  • Գրի՛ր ևս հինգ ընտանի կենդանու անուն: Կատու, ծովախոզուկ, ճուտիկ, այծիկ , կով, ձուկ։
  • Ինչպիսի՞նն էր հեքիաթում կենդանիների տերը։Հասկացող, խելացի, մի քիչ ջղային ։
  • Ինչպիսի՞նն էր շունը։Վիճող, մի քիչ անհասկացող։
  • Հորինի՛ր հեքիաթի շարունակություն մի քանի տարբերակով

ա)Ինչ կլիներ, եթե տերը ասեր որ ամենաշատը սիրում է կովին,

բ) հեքիաթին ավելացրու ևս մեկ հերոս;

գ)պատկերացրու վեճի պահին նրանց միանում է պոչատ աղվեսը, ի՞նչ կասի աղվեսը, ինչպե՞ս կշարունակվի հեքիաթը։