Месяц: Апрель 2020

https://youtu.be/Zrc64UW7Zv0

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՏԻՐԱԿԱԼԸ

Լինում է մի տղա: Այդ տղան ապրում է Լոնդոնում և շատ-շատ է սիրում իր մայրիկին: Մի անգամ մայրիկը գնաց գործուղման: Քանի որ նա շատ էր սիրում իր մայրիկին չէր ուզում, որ մայրիկը գնա գործուղման մեկ շաբաթով: Նա պատրաստեց այնպիսի սարք, որը ամենուր ժամը կարող էր երկարացնել և կարճացնել, և հանկարծ եկավ ժամանակի տիրակալը:

Նա ջղայնացավ և ասաց, որ երբ տղան միացնում է ժամանակի սարքը, աշխարհում մի մարդ է մահանում։ Տիրակալը վերցրեց ժամանակի սարքը և գնաց այն ժամանակները, երբ Աստված ստեղծում էր աշխարհը։ Նա կարողացավ գողանալ նրա ուժը և սկսեց ստեղծել նոր աշխարհ։

Ժամանակի տիրակալը օգտագործեց այդ ուժը, որ խլել էր Աստծուց և միացրեց այն իր ուժի հետ: Նա ստեղծեց միանգամայն ուրիշ աշխարհ, որտեղ բոլորը կարող էին հետ ու առաջ տալ ժամանակը՝ սակայն կյանքում երեք անգամ միայն: Օրինակ, երբ մաարդ սխալ կամ մեղք գործեր, կարող էր հետ տալ ժամանակը և ուղղել իր սխալը: Կամ եթե շատ ցանկանար տեսնել իր ապագան, հնարավորություն ուներ ժամանակը առաջ տալու և տեսնելու իրեն ինչ է սպասվում: Թվում էր շատ կատարյալ է նոր մտածված այս աշխարհը, բայց….

Տղան օգտագործեց ժամանակի սարքը առաջին անգամ: Նրան հաջողվեց ես վերադարձնել իր մայրիկին: Այդ ամենը տղային թվաց շատ հետաքրքիրր ու զվարճալի խաղ: Երկրորդ անգամ նա փորձեց գործածել սարքը, բայց առանց որևէ նպատակի: Տղան ցանկացավ առաջ տալ ժամանակը 20 տարով: Նա հայտնվեց մի քաղաքում, որտեղ բոլորը հիվանդացել էին և ինքը պետք է մտածեր ինչպես օգնել այդ հիվանդներին: Տղան հիշեց, որ միայն մեկ հնարավորություն է իրեն մնացել սարքն օգտագործելու համար: Երկար մտածելուց հետո որոշեց…

 –Ի՞սկ միգուցե հենց ես եմ մեղավոր, միգուցե՞ ժամանակի մեքենան  է այս  ամենի պատճառը, – մտածեց տղան։                                                                                                                                              Նա որոշեց  ուղղել իր սխալը հասկանալով, որ մարդկությունը  վտանգի մեջ  է։ Տղան օգտագործեց իր վերջին  հնարավորությունը՝ նա հետ տվեց ժամանակը և  հայտնվեց  Աստծո  առաջ։Նա խնդրեց, որ Աստված  ամեն բան իր տեղը դնի և մարդիկ ապրեն առաջվա կյանքով։ Աստված ժպիտով նայեց տղային և ասաց, որ նա փակի աչքերը։ Տղան պինդ փակեց աչքերը և հանկարծ  լսեց մայրիկի քնքուշ ձայնը ։ Բացելով աչքերը  նա հայտնվեց տանը՝  իր ընտանիքի կողքին։ Եվ տղան հասկացավ՝ ամեն բան այնքան գեղեցիկ է հիմա, ոչ  անցյալում և ոչ ապագայում, այլ ՝ ՀԻՄԱ։

1. Հաշվի՛ր։

3×60=180

4×40=160

7×80=560

70×80=5600

300×60=18000

20×30=60

200×70=14000

32×4=128

412×3=1236

123×2=246

231×5=1155

217×6=1302

123×5=615

2. Հաշվի՛ր արժեքները և լրացրու՛ աղյուսակը։

Ապրանք Քանակ արժեք

գրիչ                   1                100

մատիտ              5.              450

քանոն                2.              300

մկրատ               3.              600

կազմ                  6.               60

ռետին               10.             900

կարկին               2.            600

Մատիտը գրիչից 10 դրամով էժան է-   100-10=90.        5×90=450

Քանոնը մատիտից 60 դրամով ավել է։.  90+60=150.   2×150=300

Մկրատը քանոնից 50 դրամով ավել է։  150+50=200.  3×200=600

Կազմը գրիչից 10 անգամ էժան է։.   100:10=10.         6×10=60

Ռետինը կազմից 80 դրամով ավել է։80+10=90         10×90=900

Կարկինը գրիչից 3 անգամ թանկ է։   3×100=300.     2×300=600

(մաս առաջին)

Երկու լավ ընկերները, Լայոնելն ու Յուլիսիսը, իրենց քայլերն ուղղեցին դեպի հանրային գրադարան։

Երբ երկու տղաները մտան համեստ, բայց տպավորիչ շենքից ներս, զգացին, որ խոր լռություն էր տիրում այդտեղ։ Թվում էր, որ նույնիսկ պատերը, հատակն ու սեղանները պապանձվել էին, կարծես լռությունը կլանել էր բովանդակ շենքը։ Այնտեղ կային ծերունիներ, որոնք թերթ էին կարդում։ Քաղաքային փիլիսոփաներ կային, միջնակարգ դպրոցի տղաներ ու աղջիկներ, որոնք պրպտումներ էին կատարում, բայց բոլորը լուռ էին, որովհետև իմաստություն էին որոնում։ Բոլորն էլ գրքերի մոտ էին, բոլորն էլ ուզում էին մի բան հայտնաբերել գրքերի մեջ։ Լայոնելը ոչ միայն շշնջալով էր խոսում, այլև ոտքի մատների վրա էր քայլում։ Նա շշնջալով էր խոսում, որովհետև կարծում էր, որ պակաս հարգանք դրսևորած կլինի ոչ միայն ընթերցողների, այլև գրքերի հանդեպ։ Յուլիսիսը հետևում էր նրան, նույնպես ոտքի մատների վրա քայլելով։ Նրանք զննում էին գրադարանը, և յուրաքանչյուրն իր համար անթիվ գանձեր էր հայտնաբերում. Լայոնելը՝ գրքեր, իսկ Յուլիսիսը՝ մարդիկ։ Լայոնելը գրքեր չէր կարդում և հանրային գրադարան չէր եկել գիրք վերցնելու համար։ Նա պարզապես սիրում էր նայել դրանց։ Նա իր բարեկամին ցույց տվեց մի ամբողջ շարք գրքեր և շշնջաց.

— Տես, ինչքա՜ն շատ են։ Ահա սրանք։ Մի այստեղ նայիր։ Սա կարմիր է։ Այնտեղ մի հատ էլ կանաչը կա։ Եվ դեռ ինչքա՜ն գրքեր կան։

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Պատմի՛ր գրադարանի մասին:Գրադարանը   շատ  մեծ  էր, այնտեղ կային   շատ գրքեր:
2. Տղաներից յուրաքանչյուրն ի՞նչ էր որոնում գրադարանում:  Լայոնելը որոնում  էր   գրքեր, իսկ Յուլիսիսը՝ մարդկանց:
3. Գրի՛ր այն կանոնները, որոնք հարկավոր է պահպանել գրադարանում:Պետք  է  պահպանել  լռություն,  չխանգարել   մյուսներին, և  գիրքը  կարդալ  մտքում: